Wat heeft liefde hiermee te maken?
Ruim tweeënhalve maand heeft Israël alle toevoer van voedsel en medicijnen tegengehouden. Onder hevige druk laat het land nu mondjesmaat voedsel toe. Midden-Oosten gezant Kaag van de VN zei het met deze woorden: “De hoeveelheid hulp die Israël heeft toegelaten is vergelijkbaar met een reddingsboot die je pas inzet als het schip al gezonken is” Lang niet genoeg om de vele honderdduizenden hongerige Palestijnen te voeden, er ontstaat hierdoor chaos en geweld bij het verstrekken. Tom Fletcher een hoge functionaris van de VN, zegt dat het voedselsysteem wat Israël opgezet heeft eigenlijk gericht is om Palestijnen weg te lokken uit delen van Gaza. Het gebruik van hulp wordt zo gebruikt als wapen omdat het bepaald wie wel en wie geen hulp krijgt. Hulpverlening moet voldoen aan de basisprincipes die voorschrijven dat hulp onafhankelijk en neutraal moet zijn. Ondertussen gaat de oorlog in de Gazastrook gewoon door. Er komen meer burgers dan militanten om het leven. Het grootste gedeelte hiervan zijn vrouwen en kinderen. Onderzoekers van mensenrechtenorganisaties spreken van genocide tegen de Palestijnse bevolking.
Deze informatie haal ik uit de voorpagina van het Nederlandse online nieuwsbulletin NOS
Ik probeer de feiten zoals deze mij aangereikt zijn zo neutraal mogelijk in mijn post te verwerken. Ik zeg nadrukkelijk ‘die mij aangereikt zijn’ want tegenwoordig weet je niet meer zeker wat nu feiten zijn. Ik haal opzettelijk namen van hoge functionarissen van de VN aan zodat de uitspraken te verifiëren zijn, voor zover mogelijk.
Ook probeer ik mijn gevoel enigszins uit te schakelen omdat ik het belangrijk vind om informatie over wat er in de Gazastrook gebeurt zo waarheidsgetrouw mogelijk aan het licht te brengen hier op Substack. Ik merk nu ik dit schrijf dat ik niet neutraal ben.
Ik heb even gepauzeerd omdat ik alleen nog maar blind kon typen. Mijn ogen stroomden vol met tranen. Ik zie beelden van uitgemergelde kinderen, moeders die wanhopig hun kinderen de borst proberen te geven, maar er is geen melk die stroomt. Mensen die wanhopig een kruimeltje meel te pakken willen krijgen, en vervolgens doodgeschoten worden omdat ze zich niet houden aan de reglementen. Ziekenhuizen die gebombardeerd zijn. Artsen die proberen met de beperkte middelen te opereren. Alleen nog tranen die stromen. Mijn emoties nemen de overhand waardoor ik merk dat ik niet meer blanco feiten weergeef. Ik voel me boos, verontwaardigd, verdrietig, machteloos. De furie in mij komt omhoog. Ik oordeel en veroordeel.
Ik begrijp dat ik door deze opeenstapeling van feiten ook iets aanricht bij jou lezer. Gelukkig maar. Dat is menselijk.
De metafoor van de moerbei
Nu ga ik een harde overgang maken naar mijn terras hier op Kreta. Het is de metafoor van de moerbeiboom die dit terras overschaduwt. Deze metafoor ga ik met jullie delen omdat die zojuist mijn hele innerlijke wereld op de kop heeft gezet en ook het beeld wat ik van mezelf graag koesterde, aan gruzelementen sloeg..
En het heeft alles met de tragedie van Gaza te maken.
Brace for impact.
Ik zit dus in mijn tuin op Kreta. Vol met bloemen en bomen. Citroenboom , Vijgen en een Moerbeiboom. Moerbeien kende ik nog niet. Misschien jij als lezer ook niet? Hier volgt een beschrijving:
Moerbeien: Het Zoete Superfruit van de Natuur
Moerbeien zijn de kleurrijke, sappige vruchten van de moerbeiboom (Morus), een naaste verwant van de vijg en de broodvrucht. Deze bomen worden van oudsher vooral gekweekt vanwege hun bladeren — met name in Azië en Noord-Amerika — omdat zij het enige voedsel vormen voor zijderupsen.
De bessen komen voor in levendige tinten zwart, rood en wit. Dankzij hun natuurlijke zoetheid zijn ze bijzonder geschikt voor het maken van wijn, sap, thee, jam of als gedroogde snack. Maar moerbeien zijn meer dan alleen lekker — ze zitten boordevol voedingsstoffen zoals vitamine C, ijzer, vezels en plantaardige stoffen zoals anthocyanen, die bijdragen aan een gezond hart en ontstekingsremmend werken.
Nu verder met het verhaal:
Deze prachtige tuin heeft een wit marmer terras. Hier bevindt zich de eettafel en ook de deur naar de zitkamer. Telkens als je wakker wordt en naar buiten loopt wordt je verwelkomd door de bloemenweelde, de geur van lavendel, citroenen in de boom en geraniums. Regelmatig water geven is opgenomen in ons huurcontract. Nou dat is helemaal niet erg. Sterker nog, het is heerlijk om deze natuurlijke rijkdom te mogen verzorgen!
Totdat..
…ik regelmatig vlekken zag op het terras. Vieze plakkerige vlekken. Ik merkte dat er allemaal vruchtjes telkens op de vloer lagen. We trapten erop, en namen zo de plakkerigheid mee naar binnen onder onze schoenzolen verzamelde smurrigheid. Bah!
Het maakt me boos. Zo’n mooie tuin en terras hier. En dan die ellende! Gevolg: vliegjes en muggen. Dus pak ik, Zorgzame Verzorger van Deze Tuin, een paar keer per dag de slang om het terras schoon te spuiten. Zodat we niet alles naar binnen lopen. Ook neem ik de bezem ter hand en veeg, met Krachtige Hand, de ‘vuiligheid’ van het terras af. Dus proberen zoveel mogelijk af te voeren en weg te gooien.
Dit alles mopperend en zuchtend. Die klote besjes! Weg met die zooi.
Een kennis vroeg me of er al mulberries waren. Die wilde ze dan wel komen plukken. Heerlijk en zo gezond!
Dat zette me aan het denken en daarna aan het handelen. Ze zijn gezond en lekker, volgens deze kennis althans. Ik had er nog niet één van geproefd. Alleen maar verketterd. Dus proefde ik er één. Ik dacht dat ze heel zuur zouden zijn. Ja zuur is vaak heel gezond, vandaar.
Wat een verassing! Ik kan bijna niet beschrijven wat een explosie van zoet en zacht. Heerlijk. Door deze ervaring veranderde mijn perceptie, mijn denken en ook mijn gevoelens. Ik ben begonnen om de ‘gevallen’ moerbeien te verzamelen, om ze op te eten. Ook pluk ik ze nu. Voorzichtig raap ik ze op van het (inmiddels schoongespoelde) terras. Wat een geschenk. Oh, en wat handig dat het terras schoon is! Ik kan ze zo oprapen! En ik loop vanaf nu meestal voorzichtig over het terras om deze kostbaarheden niet te verpletteren.
Wat van waarde is verpletter je niet.
Vanochtend at ik een pannekoek, door mijn partner liefdevol vers gebakken. Op mijn bord legde ik er een handje vers geraapte moerbeien bij. Mmmm.. Het moment waarop ik geroepen werd om dit te nuttigen? Dat was nadat ik het bovenste stuk van mijn post al geschreven had en eindigde met mijn tranen over de pijn die andere mensen doormaken.
Nu moet je weten dat ik dramatherapie gestudeerd heb en dat het dramatisch kijken in mijn bloed zit. Dus gaf ik instinctief mijn moerbeien een stem. En wat zeiden die?
Wat fijn dat wij opgeraapt zijn door jou, en niet verpletterd. En nu liggen wij op jouw bord om door jou smaakvol gegeten te worden. Daarvoor zijn wij bedoeld. Om gegeten te worden! Gezondheid, plezier, genot te geven. Niet verpletterd, weggegooid, verketterd en weggeschoven te worden. Wij zijn jou zó dankbaar dat jij onze waarde bent gaan inzien. Natuurlijk begrijpen we dat je soms op ons zult staan. Jij bent ook maar een mens en onnadenkend met je aandacht vaak ergens anders. Dat vergeven we jou. Maar al die keren dat je er wél aan denkt, wie we zijn en hoe we smaken, en hoe wij voor jouw gezondheid kunnen zorgen. Ons voorzichtig opraapt - want we zijn zacht en kwetsbaar - om in jouw mond te brengen of jam van te maken, dat maakt ons blij. Dat geeft een enorme voldoening.
Als door de bliksem getroffen!
Daar zat ik met mijn mond vol pannekoek vermengd met moerbei.
Wat heb ik gedaan.. vóórdat de moerbeien als waardevol door mij erkend werden?
Dit is wat er in het groot gebeurt in Gaza.
De Palestijnen worden niet meer als mensen, als Anthropoi gezien maar ontzield, als dingen weggevaagd. Genocide. Net als wat de Israëliërs op 7 oktober 2023 overkomen is. Hamas pleegde een terroristische aanval in Israël, waarbij ongeveer 1.200 doden vielen en ongeveer 250 mensen werden gegijzeld. Slachtoffers zijn gemarteld en verkracht. Wat Hamas gedaan heeft is onmenselijk, Wat Israël nu doet omdat het zich rechtvaardigt als slachtoffer is onmenselijk. Slachtoffers worden daders, daders voelen zich slachtoffer. De menselijkheid ontbreekt. Zo is de mens niet bedoeld.
Dan kun je nog zeggen: mensen zijn wel wat anders dan moerbeien. Ja natuurlijk, daarom is het ook een metafoor. Deze metafoor beschrijft echter het gedrag.
Mijn gedrag. En dat is hetzelfde.
Ik schaam me.
Wat was nou de rol van liefde in dit verhaal?
Iemand kwam langs en opende mijn ogen. Mulberries zijn geen vloek maar een zegen. Ik was te stom om dat te zien.
Mulberries zijn schepselen van God. Mensen ook.