Beste lezers,
Je verplaatsen in een ander mens, een ander type mens, geeft altijd vrijheid om stukken van jezelf, van je persoonlijkheid ruimte te geven als je die andere mens, het andere type gaat spelen. Je creëert het type. Een type heeft alle vrijheid om te zeggen en te doen zoals hij of zij zich wil uiten.
Het type kan ook een archetype zijn of daarmee in verbinding staan. De wijze, de pias, de heks, de vader, de moeder, het kind de koning, de prinses, de dienaar, de tovenaar. En ook de grootmoeder.
Het archetype van de grootmoeder roept vaak wijsheid op in de vorm van levenswijsheid. Wijs geworden zijn door het leven zelf. En gelouterd door de ervaringen en de jaren.
Ik begin met haar. Ze is dus niet mijn echte grootmoeder, en is ook niet op haar gebaseerd. Althans niet in mijn bloedlijn. Maar ze is ook wél mijn grootmoeder. Omdat ze iets in mij raakt en wakker roept. Haar onvoorwaardelijke liefde bijvoorbeeld. Type en archetype tegelijk.
Als kind had ik al het talent en de vaardigheid om karaktertrekken van mensen om mij heen waar te nemen en uit te vergroten. Vaak met humor, maar ook pijnlijk treffend. Ik had aanleiding genoeg, want ik kom uit een groot gezin.
Van dit talent heb ik mijn beroep gemaakt en ben gaan leren om dat therapeutisch, dat wil zeggen: heilzaam in te zetten.
Eigenlijk is dat bij drama altijd zo. Mijn accent lag op dramatherapie, maar ik heb ook toneelopleiding gedaan en rollen in Griekse drama’s gespeeld. Later kwamen rollen in communicatietrainingen. Het door een lens bekijken en uitvergroten van een karaktertrek of gedrag, hetzij bij jezelf, hetzij bij een ander, werkt bevrijdend. Het laat je lachen en het laat je huilen. Omdat het iets in je ziel bevrijdt. Dat doet dramatiseren. Omdat het deksel eraf gaat, taboe bevrijd wordt en eruit kan komen wat anders verborgen blijft en een eigen, duister leven gaat leiden.
In mijn werk kom ik altijd in aanraking met het drama in de ziel van mensen. Altijd. Ik heb het zelf ook. Natuurlijk heb ik dat. Ik ben een mens. En dus heb ik drama. Mijn drive is altijd het drama zichtbaar maken, op welke manier dan ook. Ook in meditaties, het drama en het gevecht om de aandacht bijvoorbeeld.
Aan de theatervorming heb ik te danken mijn werk op een lichte, liefdevolle, speelse maar effectieve wijze te doen, met diep respect voor iedereen met wie ik mag omgaan en werken.
Dit als introductie. Want anders krijg je in mijn volgende post mijn grootmoeder wel erg rauw op je dak. Je zou misschien moeite hebben om haar en haar kleindochter Zaqline te plaatsen. En dat zou jammer zijn.
Met een knipoog een een groet,